Σημάδι στον Ουρανό

Το παρόν άρθρο δε γράφτηκε για να διατυπώσει κάποια συγκεκριμένη άποψη σχετικά με την επικαιρότητα. Γράφτηκε για να παραθέσω την προσωπική μου μεταφυσική εμπειρία. Για το κάλεσμα του ανεξήγητου και τις ενδείξεις που με σπρώχνουν να ακολουθήσω την αλήθεια.

  Ήταν ένα ανοιξιάτικο απόγευμα, περίπου στα μέσα του Απρίλη, σε μια από τις όμορφες και ερημικές παραλίες της βόρειας Ελλάδας. Η φωτογραφική μηχανή ήταν επιβεβλημένη εξαιτίας του φυσικού κάλους γύρω μας και η παρέα μου δε την άφηνε απ' το χέρι της, αποθανατίζοντας το κάθε στιγμιότυπο της θάλασσας, του δάσους και των βράχων. Ας το πιάσουμε όμως από το πιο προσωπικό ανοίγοντας μια παρένθεση.

  Πολλοί φίλοι και γνωστοί με αποκαλούν φιλελεύθερο και νεοφιλελεύθερο χωρίς εγώ ποτέ να έχω αυτοπροσδιοριστεί έτσι. Έψαχνα για καιρό βαθιά μέσα μου την ιδεολογία μου. Έψαχνα με πείσμα και επιμονή να διατυπώσω επακριβώς τη δική μου κοσμοθεωρία και ιδεατό κοινωνικό σύστημα με ένα τρόπο σύμφωνο με τις υπάρχουσες οικονομικοκοινωνικοπολιτκές αντιλήψεις όπως διαμορφώθηκαν μέσα από ιστορικές διαδικασίες και σήμερα θεωρούνται δεδομένες.

  Είναι ευρέως γνωστό, ότι ο φιλελευθερισμός, ως αντίληψη και ως φιλοσοφική και οικονομική στάση γεννήθηκε από την αστική τάξη. Είναι επίσης γνωστό ότι η αστική τάξη, όντας αποκομμένη από οποιαδήποτε γενεαλογική συνέχεια με το παρελθόν που θα μπορούσε να τη δικαιώσει και να της αποδώσει την οικονομική ισχύ που αποζητούσε, έπρεπε να επικαλεστεί ένα σχηματισμό που θα της επέτρεπε να ανελιχθεί ως υποσύνολο μέσα σε ένα σύνολο. Η φεουδαρχία βασίστηκε στην κληρονομικότητα και στην ευγένεια, στηρίχθηκε στην καταγωγή για να στηρίξει τα δικαιώματα ιδιοκτησίας της. Η αστική τάξη έπρεπε να στηριχθεί κάπου αλλού.

  Ο φιλελευθερισμός που ήταν μεν μια προϋπόθεση για την ανέλιξη των ατόμων μέσα στους κόλπους της νέας τάξης, δε στάθηκε επαρκής για να διατηρήσει τα στεγανά που θα εμπόδιζαν εξωσυστημικούς παράγοντες να παρεισφρήσουν και να την αποδομήσουν. Ήταν λοιπόν αναγκαία η αναβάθμιση της έννοιας του έθνους και η ανάδειξη του πατριωτισμού ως μία αρετή απαραίτητη για την ευημερία του συνόλου , έστω κι αν το υποσύνολο που ήταν η αστική τάξη θα απολάμβανε περισσότερα. Κλείνω την παρένθεση κι επανέρχομαι.

  Την ώρα λοιπόν που απολαμβάναμε τη φύση και τη θάλασσα, έφτασε η ώρα να αποδεχτώ την πραγματική μου ταυτότητα ως αποκαλούμενος  νεοφιλελεύθερος. Έφτασε η ώρα να συναντήσω και να δεχτώ τη μοίρα μου. Το σημάδι ήταν ξεκάθαρο. Έπρεπε να εξωτερικεύσω άμεσα την αγάπη για τα είδωλα που καταπίεζα τόσο καιρό μέσα μου και σαν ένα άλλο «᾿Εν Τούτῳ Νίκα», να ακολουθήσω τα σημάδια του ουρανού. Έπρεπε να ομολογήσω την αγάπη μου για την πατρίδα.

  Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη αυθόρμητα και το περιεχόμενό της το συνειδητοποιήσαμε εκ των υστέρων κοιτάζοντας τη φωτογραφική μηχανή. Δεν έχει υποστεί καμία απολύτως παρέμβαση, ούτε και έχει γίνει εστίαση σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο μιας μεγαλύτερης φωτογραφίας. Την παραθέτουμε αυτούσια. Αξιοσημείωτες είναι οι ενδείξεις ότι τα εδάφη είναι ελλιπή. Η ερμηνεία διττή, είτε θα πάει η χώρα στα ουράνια, είτε θα πληγωθεί. Είτε «τρολλάρω», είτε όχι.

Πηγή: http://www.ramnousia.com/